Lees je dit nu goed? Klein Curaçao? Ja, er bestaat naast het gewone Curaçao ook een kleinere variant. Het is een klein onbewoond eiland dat vlak voor de kust van Curaçao gelegen is. Het is slechts 1,7 vierkante kilometer groot en het ligt tien kilometer ten zuidoosten van Curaçao. Hoewel het eiland nu vooral bekend staat als broedplaats van de mooiste vogels en schildpadden, kent het ook een treurige geschiedenis. In dit artikel vertellen we je alles over de geschiedenis van dit bijzondere eiland.
Geschiedenis
Voor dit onderdeel gaan we niet zo ver terug in de tijd. Het is eigenlijk niet bekend wanneer het eiland voor het eerst is ontdekt, maar wat we wel weten is dat Klein Curaçao pas in 1871 op de kaart is gezet door een Engelse mijningenieur. De vogels die daar broedden zorgen er namelijk voor dat er veel fosfaat aanwezig was op het eiland. In die tijd was dit een erg gewild product, waarbij het gebruikt werd als toevoeging voor veevoer en kunstmest. Door al deze fosfaatwinning werd het landschap op het eiland dor en kaal.
Toch kent het eiland een voorgeschiedenis, waarbij Indianen het eiland bezochten om schildpadden te vangen. Toen was het eiland begroeid met veel gras en had het een heuvelachtige uitstraling. Op dat moment woonden ook Caribische monniksrobben op Klein Curaçao: een zeehondensoort dat van nature voorkwam in dit gebied en bekend stond als zeeroofdier. In diezelfde eeuw, de 17e en 18e eeuw gebruikte de West-Indische Compagnie, uit de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, het eiland als plek om slaven in quarantaine te plaatsen. Deze slaven waren afkomstig uit Afrika en werden voordat ze naar Curaçao werden vervoerd in quarantaine geplaatst. Slaven die overleden werden begraven op het eiland.
Vuurtoren
De nu nog bekende vuurtoren van 20 meter hoog die staat op het eiland kent tevens een bijzondere geschiedenis. Zo was het eiland berucht vanwege de vele schipbreuken die daar ontstonden. Voordat de vuurtoren er was op Klein Curaçao vervulden de vogels, de dwergsterns, een functie voor de zeevaart. Zij vlogen namelijk naar de boten toe en krijsten, waardoor de bemanning wist dat zij het eiland naderden. Hierdoor kon in vele gevalleen een schipbreuk voorkomen worden. Om deze reden gelde vanaf 1737 een verbod op het rapen van eieren van deze vogels. Dit werd voor blanken bestraft met een geldboete, terwijl zwarte slaven een straf kregen als slagen met een zweep en dwangarbeid.
Uiteindelijk werd in 1847 een vuurtoren gebouwd op het eiland, net als op de eilanden Bonaire en Curaçao. De toren hield niet lang stand want in 1877 kreeg Klein Curaçao te maken met een orkaan, waarbij de toren verloren ging. Hiervan zijn de fundamenten nog aanwezig. Uiteindelijk is in 1913 de vuurtoren gebouwd, die nu nog steeds te zien is op het eiland. De jaren die volgden zorgen er ook voor dat de toren werd geautomatiseerd, waarbij de toren in 2008 voorzien werd van een ledlamp voor schepen.
